Het begin

Verhaal van Jolanda, het begin…

We zijn allebei, Jolanda en Dirk, gek op vintage, antiek, Art Deco en Jugendstil. Het begin was leuk en het werd alleen maar leuker.

Toen ik net geboren was, in Juni 1967, kwam mijn oma in het begin vaak langs met allemaal 2de hands kleertjes. Mijn eigen moeder nam het met afgrijzen aan van haar schoonmoeder en wist niet hoe snel ze het weg moest gooien. Dit vertelde ze jaren later met nog steeds die zelfde afschuw in haar stem aan mij. Want 2de hands kleertjes trek je toch niet aan bij je pas geboren baby?

Die zelfde oma en opa, de moeder van mijn vader met haar 2de man,  waren in die tijd echte morgensterren. Een morgenster is een verwijzing naar mensen die in alle vroegte langs het grofvuil gaan en daar allerlei spullen van mee naar huis nemen. En dat doen ze dan voor zonsopgang. Want met morgenster wordt eigenlijk bedoeld, de planeet die het laatst zichtbaar is voor dat de zon op komt, het begin van een nieuwe dag. Meestal is dat de planeet Venus. Dat is de echte morgenster.

In die tijd, jaren 70 en 80 was het niet echt done om met je blote handen in andermans afval te gaan zitten graaien. Er werd door de meeste mensen zelfs met afschuw naar gekeken. Maar ze vonden echt de mooiste spullenen en dat namen ze allemaal mee naar huis. Ze woonden namelijk in Amsterdam Zuid wat in die tijd een rijke, welgestelde buurt was. De meeste mensen vonden het vies en eigenlijk helemaal niks.

En dat terwijl ze toen al duurzaam bezig waren. Hun huis stond vol met de prachtige schatten zoals o.a. 10 oude bijbels met lerenband en met de hand geschreven. Ook stond er een toen al antiek theekastje, schitterend.

Mijn oma was echt al heel duurzaam bezig, ze werkte toen ook nog bij de RAI. Na afloop van een evenement werd vaak alles weg gegooid, ook eten en drinken wat met geen vinger was aan geraakt. Dat vond mijn oma zonde, want het was gewoon nog goed eetbaar en niet over datum, dus die nam dat mee.

Een paar jaar na de dood van mijn oma, ging ook opa dood. Mijn vader liet een opkoper langskomen en alles werd in 1 keer verkocht, de opkoper lachte zich rot en nam alles mee. De bijbels en het theekastje  en nog veel meer. Ik vind het nog erg, als ik daaraan denk. Er zaten zoveel prachtige spullen bij!

In de tijd dat opa en oma dit deden was het niet echt gewoon om spullen van anderen te hergebruiken. Het waren de alternatieve mensen, de paradijsvogels onder de mensen. Maar nu, nu is alles anders geworden. Er zijn zelfs speciale sites waar je kan zien wanneer en waar het grofvuil langs de weg komt te staan. Speciaal ontworpen voor de nieuwe morgensterren. En soms, soms vind je nog prachtige dingen langs de kant van de weg.

En wij? Wij zijn er helemaal gek van, heerlijk om al die ouwe meuk uit te zoeken. Ik noem het nu wel zo, maar het is geen ouwe meuk. De mooiste dingen halen we op en zoeken we uit. Al die vintage spullen, maar ook antiek, Art Deco, Art Nouveau, is nu allemaal te zien in onze winkel. Als ik hier rond kijk, zie ik alleen maar mooie dingen, geweldig!

Verhaal van Dirk

We zijn allebei, Jolanda en Dirk, gek op vintage, antiek, Art Deco en Jugendstil. Het begin was leuk en het werd alleen maar leuker.

Mijn verhaal is iets anders. Ik raakte zonder werk en ging scheiden. Ik had daarna om het weekend en iedere woensdag mijn zoontje in huis, Nick. In werkelijkheid was het anders, hij was er bijna elk weekend, gezellig.  Maar dat kostte natuurlijk wel geld.

Overal gewerkt om geld te verdienen, maar ik had vaak te kort. Wat deed ik er bij? In het begin oude dingen bij mijn familie, vrienden en buren weghalen en op marktplaats zetten. Dat bracht geld op en de spullen kregen een tweede kans. Ik kwam er ook achter dat gratis ophalen een site was, net als gratis afhalen. Daar heb ik veel van weggehaald.

Op een gegeven moment mocht ik ergens iets gratis ophalen, in Haarlem, die mensen gingen van een gigantisch groot huis naar een veel kleinere woning. Dus lang niet alles kon mee. Dat waren lieve mensen, ik mocht alles meenemen wat ik kon gebruiken. Ik denk dat we wel 4 keer daarheen zijn gereden om spullen op te halen. Maar verder had ik niks, geen opslag, niks. Dus alles stond in mijn schuur of in de huiskamer. Heel erg vol werd het. Maar weggooien was zonde, ook voor het milieu. Overal foto’s van gemaakt en op marktplaats gezet.

Ondertussen doorgegaan met verzamelen, want het werd eigenlijk steeds leuker. Mooie dingen zaten er bij. En mijn huis werd voller… Ik leerde Jolanda kennen en die vond het ook wel erg vol in mijn huis. Tot overmaat van ramp, moest mijn huis een grondige verbouwing ondergaan. Ik moest er 3 maanden uit. Op zich geen probleem, ik huurde ergens een opslag voor 3 maanden en alles ging daarheen. Bij mijn ouders gelogeerd en veel bij Jolanda in Purmerend.

Toen mijn huis klaar was, konden de oude meubels er weer in, maar dat was geen gezicht. Oplossing was simpel, ik gaf de meubels een kleurtje. Dat werd wel mooi. Gelijk een idee geboren, alle meubels die ik had een leuk kleurtje geven met krijtverf. Dat werkte… want ik verkocht ze ook nog. Daardoor werden er steeds meer meubels ingezameld en gered van hun ondergang.

En het werd voller en voller en het bleef vol, want Nick werd vermoord, ik had nergens meer zin in. Na een maand thuis zitten en gek worden van het gepieker, ben ik weer aan het werk gegaan als persfotograaf. Afleiding, werken en een boek schrijven was de remedie voor mij. Ik zocht een ruimte om de spullen die in mijn huis stonden, op te slaan en misschien uit te stallen, een soort winkel. Die werd gevonden op de Oude Blaauwweg in Wormerveer, dat was het begin. Daar konden we alles heen brengen en dat gaf lucht in mijn eigen woning. Naast ons normale werk, Jolanda Bijenkorf en ik persfotograaf, konden we mooi op zaterdag open.

Nu 5 jaar later zitten we nog steeds op die locatie, allemaal prachtige spullen in ons winkeltje. Het winkeltje dat inmiddels groter is gegroeid. We hebben niks nieuw, alleen maar tweedehands, maar mooi! Antiek, vintage, Art Deco en Art nouveau. Een lust voor het oog. Een heleboel spullen zouden waarschijnlijk rechtsreeks naar de stort zijn gegaan, maar wij hebben ze toch binnengehaald. Zijn we toch wel duurzaam bezig. En we zijn tegenwoordig ook op vrijdag open.